Αλμπέρτι, Ραφαέλ

(Rafael Alberti, Πουέρτο ντε Σάντα Μαρία, Ισπανία 1902 – Ιταλία 1999). Ισπανός ποιητής και ζωγράφος. Μαζί με τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, είναι από τους πιο εμπνευσμένους και γεμάτους ζωντάνια ποιητές της γενιάς του 1927. Εμφανίστηκε στα γράμματα για πρώτη φορά το 1924, με τη μικρή συλλογή του Ναύτης στη στεριά (Marinero en tierra), που τιμήθηκε με το εθνικό βραβείο ποίησης. Αρχικά δέχτηκε την επίδραση του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, σιγά-σιγά όμως o συμβολισμός και o σουρεαλισμός επηρέασαν το έργο του. Στην περίοδο αυτή ανήκουν τα έργα του Η αυγή της κίτρινης βιόλας (El alba del alheli, 1926) και Περί αγγέλων (Sobre los αngeles, 1928), που θεωρείται το καλύτερό του. Από τα πολιτικά γεγονότα της χώρας του, στα οποία πήρε ενεργό μέρος, είναι εμπνευσμένα τα έργα του Ο ποιητής στους δρόμους (El poeta en la calle, 1935) και Κεφάλαιο της δόξας (Capital de la gloria, 1938). Από το 1939 έζησε διαδοχικά στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη, το Παρίσι και τη Ρώμη. Επέστρεψε στην πατρίδα του μετά από σχεδόν 40 χρόνια, το 1977, λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο και την πτώση της δικτατορίας στην Ισπανία, όπου και έζησε τα τελευταία του χρόνια. Η ποίησή του την περίοδο της αυτοεξορίας παίρνει τόνους τρυφερής και συγκινητικής ελεγείας, από τη συλλογή του Ανάμεσα στο γαρίφαλο και στο σπαθί (Entre el clavel y la espada, 1941) έως τα ποιήματα Επιστροφές της μακρινής ζωής (Ritornos de la vivo lejano, 1957). Το 1962 δημοσίευσε τα Σκηνικά ποιήματα (Poemas escιnicos). Επίσης έγραψε θεατρικά έργα και αξιόλογα αυτοβιογραφικά πεζογραφήματα. Έγχρωμο σχέδιο (1967) του Ισπανού λογοτέχνη και ζωγράφου Ραφαέλ Αλμπέρτι (φωτ. Igda).